Η παρούσα μελέτη αφορά τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό μίας μικρής, διώροφης ανεξάρτητης κατοικίας. Η συγκεκριμένη δομή μπορεί να λειτουργήσει είτε ως μόνιμη, είτε ως εξοχική κατοικία, παρέχοντας άνετη διαμονή σε τέσσερα άτομα. Η οργάνωση της κάτοψης γίνεται γενικά σε δύο επιμήκεις ζώνες. Η πιο στενή ζώνη καλύπτει τη βορινή πλευρά της κάτοψης και περιλαμβάνει όλους τους βοηθητικούς χώρους. Η δεύτερη, πιο φαρδιά ζώνη, καταλαμβάνει το νότιο τμήμα της κάτοψης και περιλαμβάνει όλους τους κύριους χώρους διαμονής. Η κατοικία αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο ισόγειο υπάρχουν το καθιστικό, η κουζίνα, ένα λουτρό και το κλιμακοστάσιο. Στον όροφο βρίσκονται δύο υπνοδωμάτια, τα οποία μοιράζονται το δεύτερο λουτρό. Το κλιμακοστάσιο οδηγεί, ακόμη, σε υπόγειο, το οποίο διαμορφώνεται ως αποθήκη/γραφείο, συμπεριλαμβάνοντας κι ένα μικρό ξεχωριστό δωμάτιο για το λεβητοστάσιο.

Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από τη βόρεια πλευρά, ενώ ακριβώς πάνω από την πόρτα εισόδου προβάλλει ένας μικρός εξώστης, λειτουργώντας ταυτόχρονα και ως υπόστεγο. Προς τη βορινή πλευρά του σπιτιού τοποθετούνται, ακόμη, όλοι οι βοηθητικοί χώροι, όπως τα λουτρά και το κλιμακοστάσιο. Αντίθετα, οι χώροι διημέρευσης και τα υπνοδωμάτια τοποθετούνται προς τη νότια πλευρά. Η χρήση μεγάλων ανοιγμάτων προς τη νότια πλευρά του σπιτιού επιτρέπουν τον άφθονο ηλιασμό των χώρων κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ παράλληλα ικανοποιούν την ανάγκη των ενοίκων για ανεμπόδιστη οπτική επαφή με τον εξωτερικό χώρο. Στην ανατολική πλευρά τοποθετούνται φεγγίτες για το φωτισμό και αερισμό των χώρων υγιεινής, ενώ παράλληλα ένα μεγάλο τμήμα από τον δυτικό τοίχο του σπιτιού, το οποίο εκτείνεται κατακόρυφα σε δύο επίπεδα, καλύπτεται με υαλότουβλα, επιτρέποντας τον ήπιο, έμμεσο φωτισμό του κλιμακοστασίου.

Βασικές αρχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού αποτέλεσαν η λειτουργικότητα, ο λιτός σχεδιασμός, ο περιορισμός της κατασκευής στις ελάχιστες διαστάσεις, η τυποποίηση των διαστάσεων και η επανάληψη των ίδιων δομικών στοιχείων όπου ήταν δυνατό, με στόχο την ταχύτερη και οικονομικότερη κατασκευή της κατοικίας. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγεται η συμβατική μέθοδος κατασκευής με φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα, τοίχους πλήρωσης από τούβλα και επίχριση των τοίχων και του σκελετού με σοβά. Η επιλογή επίπεδου δώματος, αντί μίας κεκλιμένης στέγης, συμβάλλει στην εντύπωση ότι το σπίτι έχει τη μορφή ενός κύβου.

Αρχιτεκτονική Μελέτη: Παναγιώτης Ζάκκας, Αρχιτέκτονας

Χρόνος Μελέτης: 2016