ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΘΥΜΑΡΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΚΚΑΣ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ

Η επαναχρησιμοποίηση μίας ημιτελούς κτιριακής δομής από οπλισμένο σκυρόδεμα για ένα νέο σπίτι για διακοπές στο Θυμάρι, αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία εφαρμογής των αρχών του αειφορικού σχεδιασμού. Η αναγέννηση αυτής της εγκαταλελειμμένης δομής που δεσπόζει σε μία πετρώδη, σχιστολιθική χερσόνησο, εξοικονομεί πόρους και μειώνει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της νέας κατασκευής, καθώς η ανακύκλωση του υπάρχοντος σκυροδέματος μειώνει δραματικά την ανάγκη για νέα οικοδομικά υλικά.

Το κτίριο προορίζεται να αποτελέσει παραθεριστική κατοικία για ένα νεαρό ζευγάρι. Η επιλογή του χώρου, ένα παραθαλάσσιο οικόπεδο επί της λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου, με μικρή κλίση προς βραχώδη ακτή στα δυτικά, προσφέρει πλεονεκτήματα από πλευράς πρόσβασης, ενώ η ένταξη του νέου σχεδιασμού στον ήδη υφιστάμενο σκελετό από μπετόν αρμέ αξιοποιεί τα δομικά χαρακτηριστικά του για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και λειτουργικού χώρου, ο οποίος θα σέβεται το ιδιαίτερο περιβάλλον και την τοπική κλίμακα της περιοχής. Το παράκτιο τοπίο της περιοχής φέρει την αυτοφυή, τυπική θαμνώδη βλάστηση της Αττικής, ενώ υπάρχει και μία μικρή πευκόφυτη κοιλάδα προς τα ανατολικά.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της κατοικίας εστιάζει στις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις στο υπάρχον ημιτελές κέλυφος, μία φέρουσα κατασκευή από πλάκα, δοκούς και υποστυλώματα, χωρίς στοιχεία πλήρωσης, με σκοπό την ανάδειξή του σε κύριο μορφολογικό στοιχείο. Οι διαχωριστικοί τοίχοι χρησιμοποιούνται μόνο όπου αυτό είναι απαραίτητο, ενώ τα μεγάλα υαλοστάσια κατά μήκος της δυτικής πλευράς ορίζουν ένα νοητό διάδρομο που λειτουργεί σαν ενοποιητικό στοιχείο όλων των χώρων.

Η ενσωμάτωση στο σχεδιασμό μεγάλων γυάλινων επιφανειών επιτυγχάνει την εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού και την οπτική σύνδεση του εσωτερικού της κατοικίας με το εξωτερικό περιβάλλον. Τα μεγάλα υαλοστάσια, τοποθετημένα κατά μήκος της δυτικής όψης και σε εσοχή ως προς το περίγραμμα του φέροντα οργανισμού, επιτρέπουν την απρόσκοπτη θέα από όλους τους εσωτερικούς χώρους προς τη θάλασσα, δημιουργώντας παράλληλα μεγάλους στεγασμένους χώρους που προστατεύουν από τον ήλιο και τη βροχή και καθιστούν την παραμονή στο εξωτερικό της κατοικίας ευχάριστη όλο το χρόνο. Σε αντίθεση με τη δυτική όψη, το ανατολικό μέτωπο προς το δρόμο διαμορφώνεται με τα ελάχιστα δυνατά ανοίγματα, δημιουργώντας, έτσι, μία “πλάτη” για μεγαλύτερη ιδιωτικότητα.

Παράλληλα με το κτίριο διαμορφώθηκε κατάλληλα και ο περιβάλλων χώρος της κατοικίας, με μία πισίνα και ένα υπαίθριο καθιστικό να αναπτύσσονται ως συνέχεια της υπάρχουσας κατασκευής προς τη θάλασσα, δημιουργώντας ένα αρμονικό ενιαίο σύνολο.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της κατοικίας εστιάζει στην πολυαισθητηριακότητα, όπως την πραγματεύεται ο Juhani Pallasmaa στο δοκίμιό του «Τα Μάτια του Δέρματος. Η Αρχιτεκτονική και οι Αισθήσεις». Οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες και τα στοχευμένα ανοίγματα δημιουργούν ένα παιχνίδι σκιών και αντανακλάσεων, μεταβάλλοντας διαρκώς την αντίληψη του χώρου ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Το άνοιγμα του χώρου προς το φυσικό περιβάλλον επιτρέπει στον άνεμο και τους ήχους της θάλασσας να γίνονται μέρος της αρχιτεκτονικής εμπειρίας, την ίδια ώρα που η εγγύτητα της κατοικίας στο φυσικό τοπίο ενσωματώνει τις οσμές της θάλασσας, της γης και της μεσογειακής βλάστησης.

Τοποθεσία: Θυμάρι, Αττική

Αρχιτεκτονική Μελέτη: Παναγιώτης Ζάκκας, Αρχιτέκτονας & Ζέτα Νικολοπούλου, Εικαστικός

Χρόνος Μελέτης: 2023-2024